Een zin die ik de afgelopen 14 jaar als loopbaancoach vaak heb gehoord. Of een variant erop.

 

Als loopbaancoach spreek ik voornamelijk mensen die iets anders willen. En zoals mijn functie al doet vermoeden: logischerwijs iets anders qua werk ;-). In dit artikel wil ik wat dieper ingaan op de grootste blokkade die er is als het gaat om ‘iets anders willen’, namelijk dat wat zich in je hoofd afspeelt:

 Gedachtes die angsten en onzekerheid veroorzaken.

Laten we eerst even teruggaan naar het begin van een loopbaanverandering. Uiteenlopende redenen kunnen ten grondslag liggen aan het gevoel dat je iets anders wilt gaan doen in je loopbaan (of leven). Zo kan het zijn dat je door een gebeurtenis of innerlijke groei het gevoel hebt dat je niet meer op de juiste plek zit. Sommigen komen zelfs tot de conclusie dat het werk dat ze al jaren doen nooit datgene is geweest waar hun hart sneller van gaat kloppen. Ze zijn erin gerold en blijven hangen. Anderen zijn weer toe aan een nieuwe leercurve en merken dat de rek eruit is bij hun huidige functie.

 

De reden waarom je iets anders wilt is interessant en het is fijn om stil te staan bij het pad dat je tot nu toe hebt bewandeld. Het vormt een terugblik waaruit je waardevolle leermomenten kan halen. Hierin is geen goed of fout en het hebben van spijt heeft geen zin. Onthoud namelijk dat alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt nodig is geweest om te staan waar je nu staat.

 

Je huidige zijn (het nu!), de behoefte ‘iets anders willen’, vraagt van je om niet te lang in het verleden te blijven hangen, maar om de opgedane ervaringen en de daaruit gefilterde leermomenten om te zetten in actie, in verandering, in beweging.

 

Op basis van mijn ervaringen van de afgelopen 14 jaar als loopbaancoach kan ik zeggen dat dit een cruciale fase is. Een kantelpunt wil ik het ook wel noemen. Want vaak weet wel men (globaal) wat ze willen, maar lukt het ze niet om de gewenste verandering in de praktijk te brengen. Het is een kantelpunt, waarbij een grote groep mensen er toch voor kiest om de groei- waar ze nu voorstaan- niet aan te gaan. Om het vertrouwde te behouden en om hetgeen te doen wat ze altijd deden.

 

In de praktijk uit zich dit in het volgende situaties:

• Blijven in je huidige functie en bij je huidige werkgever. En de beslissing door middel van overtuigingen bekrachtigen: ‘Ja maar ik heb een vast contract, een goed salaris én ik heb zulke fijne collega’s.’
• Hetzelfde gaan doen, maar dan in een andere werkomgeving. Dit geeft kort een gevoel van vernieuwing, maar als snel komen ‘oude’ gedachtes en gevoelens weer om de hoek kijken.
• Bovenstaand + daarbij neerslachtig worden. Het gevoel dat je vastzit.

Indien men gaat voor de groei en de verandering, dan wordt er een opwaartse spiraal gecreëerd (creatie). Deze bestaat uit “aha momenten” en het gevoel van innerlijke groei en eigen regie over het leven (in plaats geleefd worden). Het kenmerkt zich door doen (beweging).

Hoe creëer je die opwaartse spiraal voor jezelf?

 

Het antwoord is eigenlijk simpel: keuzes maken vanuit liefde en niet vanuit angst. Ik zal dit wat meer toelichten.

 

Veruit de meest gegeven redenen die ik de afgelopen 14 jaar heb gehoord van mensen die iets anders willen maar (nog) niet in actie zijn gekomen, zijn allemaal varianten op onderstaande voorbeelden:

Zekerheid. Je baan met bijhorende inkomen zorgt voor zekerheid. Je weet wat je moet doen op het werk, wat er van je verwacht wordt en hoeveel geld er maandelijks binnenkomt.

Zorgdragen. Voor anderen, de hypotheek, vaste lasten etc. Je verdient nu goed en bent bang dat je dit elders niet gaat verdienen. Je hebt een bepaald inkomen nodig om hypotheek of huur te betalen, of je kinderen gaan studeren en dit kost veel geld, daarom kan je nu niet…..(vul maar in)

Loyaliteit al dan niet in combinatie met gevoel van onmisbaarheid.  Loyaliteit naar een werkgever, leidinggevende en/of collega’s. “Ja maar, ik heb zulke fijne collega’s. Ik kan nu niet weggaan, want dan hebben ze echt een probleem.” (Met loyaliteit is overigens niets mis mee, wel als het langdurig ten koste gaat van jezelf).

Allemaal betreft het gedachtes die angsten veroorzaken. Angst dat je met te weinig of zelfs zonder geld komt te zitten, dat je je hypotheek niet meer kan betalen, dat je niet voldoende kennis hebt om aan de verwachtingen van een nieuwe werkgever te voldoen, dat je onmisbaar wilt zijn en zo een afhankelijkheid creëert (uit angst om niet belangrijk genoeg te zijn).

 

Keuzes op basis van deze angsten, en dus niet liefde, pakken minder goed uit. Je bewandelt niet je pad, maar je bent voornamelijk bezig met het vermijden van mogelijke- in jouw ogen negatieve- situaties. Je houdt een situatie in (stil)stand, ook al is deze niet optimaal, om andere situaties te vermijden. Dit is het tegenovergestelde van creatiekracht.

Liefde

 

Keuzes gebaseerd op liefde, zijn automatisch keuzes die in lijn liggen met wie je bent. Keuzes gebaseerd op liefde gaan over wat je echt leuk vindt. Waar vrolijkheid, dankbaarheid en energie uit voortvloeien. Het zijn eigenlijk simpele vragen die je jezelf kan stellen:

 

Vind ik het leuk? Beleef ik er plezier aan?

 

Of als je zoekende bent naar wat je zou willen doen qua werk: waar beleef ik plezier aan? Wat wil ik de aankomende periode graag leren? Waar wil ik aan bijdragen? Waar kan ik aan bijdragen?

 

De vragen zijn zo simpel, dat men er vaak lacherig over doet. ‘Ja, maar zo simpel ligt het niet. Ik heb toch ook een hypotheek (of huur) te betalen?’ Ja, echt: de vragen zijn zo simpel. En het antwoord erop geven misschien ook nog wel. Of schakel een coach in.

 

Het daadwerkelijk in de praktijk brengen van wat je (anders) wilt is een ander verhaal. Hier zit moeite op. Je moet er moeite voor doen en uit je comfortzone stappen (jeukwoord, I Know). Voor sommigen is het een meerjarenplan, waarbij ze in de jaren ertussen werk moeten doen, omdat het werk is, niet omdat daar grootse ambities waargemaakt worden.

 

Hierin zit een naar mijn idee belangrijke (levens)les: voor de mooie dingen in het leven, moet je meer moeite doen. Weerstand hoort bij het leven. En is soms ook echt enorm F*%$! en bikkelen.

 

Als je naar kinderen kijkt dan zie je dit proces- van weerstand in het leven- continue. Zij doorlopen bijna elke dag kleine en grote leercurves. Moeite doen, vallen en weer opstaan, doorzetten, tranen en boosheid omdat het niet lukt. En als iets lukt volgt enorme blijdschap en trots. Echt een overwinning! Ik nodig je uit om bovenstaande levensles- de weerstand in het leven– weer te omarmen als volwassene. In plaats van te vermijden.

Dan nog een realiteit!

 

Ook als je kiest vanuit liefde, zijn angsten (die voorvloeien uit negatieve gedachtes) alsnog aan de orde van de dag. Maar weet: jij bent in staat om het verschil te maken! Hoe? Door niet te handelen naar die praatgrage negatieve stem in je hoofd, die de ene naar de andere negatieve gedachte rondstrooit.

 

De beginfase van elke verandering – op wat voor gebied dan ook- kenmerkt zich door onzekerheid, opspelende overtuigingen en gedachtes dat je het niet kan en angsten dat het mis gaat. Haal dan diep adem en neem ze waar. Ontken niet dat ze er zijn, maar laat ze passeren. Je hoeft er niets mee te doen, alleen maar waarnemen dat ze er zijn. Ga vervolgens terug naar de kern: wat vind ik leuk en wat kan ik doen om het te bereiken?

 

Merk je dat je hier moeite mee hebt en lig je nachten lang wakker? Dat kan en is oké. Erken het en zet er geen schaamte of oordeel op. Erken dat dit een punt is in jouw proces waar je ondersteuning bij kan gebruiken. Zoek vervolgens iemand die deze ondersteunende rol kan oppakken.

 

Ik noem het expres ondersteuning en geen hulp. Want niemand kan een groeiproces van jou overnemen of wegnemen. Je zal er zelf doorheen moeten, maar een aantal gidsen langs de weg kan echt een wereld van verschil maken!

Mijn werk als loopbaancoach zie ik dan ook als gidswerk.

Liefs, Ilona

 The most difficult thing is the decision to act, the rest is merely tenacity. The fears are paper tigers. YOU can do anything you decide to do. YOU can act to change and control your life; and the procedure, the process is its own reward.

–      Amelia Earhart

 

Foto: ben ik en is gemaakt door Soraya Amber van Amber & Wolf fotografie. Wil je een keer geen Prodent smile, maar pure, rauwe en eerlijke foto’s laten maken? GA NAAR HAAR!